Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

Ιστορία Νο 1: Νεύρα



Το μικρό πολεοδομικό γραφείο δεν είχε πολλούς υπαλλήλους. 

Ένας ήταν ο διευθυντής – προϊστάμενος, δύο έκαναν τον έλεγχο των οικοδομικών αδειών, ένας ήταν στο τμήμα αυθαιρέτων, ένας στο πρωτόκολλο και στο αρχείο και ένας κάπου, αλλά που; 


Μάλλον, ο συγκεκριμένος ήταν υπεύθυνος επί των αθλητικών εφημερίδων, των καφέδων, των τσιγάρων. Ο "πελάτης" μηχανικός δεν είχε προσδιορίσει ακριβώς τη θέση του υπαλλήλου στον εργασιακό χάρτη. Ίσως δεν μπορούσε το φτωχό του το μυαλό, που περιείχε μόνο γραμμές, σκίτσα, διαστάσεις, μεγέθη, όψεις, νόμους, παραγράφους, αιτήματα, έγγραφα, εγκυκλίους τι θα μπορούσε να εξυπηρετεί η ύπαρξη αυτού του στελέχους. 



Ίσως ήταν το μυστικό όπλο του γραφείου που το καθιστούσε ανίκητο έναντι των ανταγωνιστών του. Ίσως ήταν ο από μηχανής θεός που έλυνε στο τέλος όλα τα προβλήματα και έδινε τη λύση, αφήνοντας τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους "παγωτό". Ίσως ήταν ο σούπερ ήρωας που έσωζε τον μηχανικό από την καταστροφή. Ίσως απλά να ήταν ο γκεστ σταρ της βραδιάς. Ίσως…

Κάποια ημέρα κάνοντας την επίσκεψή του στο πολεοδομικό γραφείο, ο φίλος μας ο αρχιτέκτονας, μέτρησε τους εργαζόμενους και βρήκε έναν λιγότερο. 

Ποιος έλειπε άραγε; 

Ο μπαλαντέρ; 

Η απάντηση της συνείδησης και της λογικής του υπαγόρευε πως ναι. Προς απογοήτευσή του, όμως, η ωμή πραγματικότητα ήταν άλλη. 

Έλειπε ο υπάλληλος στο πρωτόκολλο – αρχείο και στη θέση του κάθονταν ο υπάλληλος άνευ χαρτοφυλακίου. Τυχαίο γεγονός;

- "Καλημέρα", ξεκινάει την κουβέντα ο μηχανικός, αφού κανείς δεν του είχε δώσει μέχρι τότε σημασία, βαδίζοντας δειλά προς τον νέο πρωτοκολλητζή.
Στο γραφείο του πρωτοκόλλου δεν υπήρχε ανοιχτό, όπως μέχρι τότε συνηθιζόταν, το χοντρό τεράστιο μαύρο βιβλίο των πρωτοκόλλων, αυτό που αποτελούσε την επιτομή της τεχνολογικής ανάπτυξης του 20ου αιώνα. 

Τεράστιο, χοντρό, με σειρές από την μία άκρη του στην άλλη που κανονικά έπρεπε να συμπληρωθούν, αλλά ποτέ κανείς δεν το ολοκλήρωσε. 

Όλοι οι πρωτοκολλητζήδες έγραφαν το όνομα του ιδιοκτήτη, τον τίτλο εάν ήταν μικρός. Στην περίπτωση που αυτός ήταν μεγάλος άρχιζε η μουρμούρα. Το ιερό αυτό βιβλίο ήταν κλειστό και αφημένο, πεταγμένο πάνω σε στίβες χαρτιών στην πλατιά ποδιά του παραθύρου δίπλα από το γραφείο του. 

Πάνω στο γραφείο ήταν, όπως πάντα, η γνωστή αθλητική εφημερίδα, καφές και τσιγάρο.





















- "Ωχ! Εμένα θέλεις;" Κάνοντας κίνηση να μαζέψει σιγά σιγά την εφημερίδα.

- "Βασικά δεν ξέρω τι δουλειά κάνεις, αλλά θέλω τον Κώστα στο πρωτόκολλο".

- "Α! Τον Κώστα ψάχνεις. Δεν είναι εδώ".

 - "Έχει άδεια; Πότε θα γυρίσει";

 - "Αχ! Τον τυχερό. Δεν θα γυρίσει. Πήρε μετάθεση σε άλλη υπηρεσία. Αλίμονο από εμάς που μείναμε εδώ στο μπ@υρδέλ@".

Αμάν την πάτησα, σκέφτηκε ο αρχιτέκτονας. Δεν θα κάνουμε δουλειά. Μια ώρα κουβέντα ένα γράμμα να γράψουμε στο πρωτόκολλο.
- "Και τώρα ποιος … ποιος θα κάνει χρέη πρωτοκόλλου; Και στο αρχείο ποιος γνωρίζει τους φακέλους και τον τρόπο για να τους αρχειοθετεί"; Δειλά ξεστόμισε.

- "Τι να κάνω πια εγώ"; Άρχισε να φωνάζει με νεύρα. "Με έχουν αφήσει μόνο μου. Όλες τις δουλειές από τα χέρια μου περνάνε. Όλα από εμένα τα περιμένουν. Να δες αυτούς μέσα κάθονται στα γραφεία τους και εγώ εδώ να βάζω τα μάτια μου στο πρωτόκολλο".

Φευγαλέα, πέρασε από το μυαλό του αρχιτέκτονα "πελάτη" η εικόνα του Τιραμόλα με τα μακριά χέρια που τα φτάνει όλα και του Ταζ, του πολύ γρήγορου πλάσματος που όλο τρέχει σαν ανεμοστρόβιλος και σκορπάει καταστροφή.



Κούνησε γρήγορα το κεφάλι του και επανήλθε στην πραγματικότητα.



Και συνεχίζει ο νέος πρωτοκολλητζής. 
- Ουφ πια δεν αντέχω άλλο, δεν μπορώ…….
Μετά από αρκετό καιρό έμαθε  πως ο πρωτοκολλητζής που αγκομαχούσε και ίδρωνε τη φανέλα του υπαλλήλου στον στίβο της δημόσιας υπηρεσίας, κάνοντας υπέρ του δέοντος το καθήκον του, βάζοντας πάνω από τον εαυτό του και την προσωπική του ζωή, την εξυπηρέτηση του πολίτη ήταν ... 



κηπουρός




αποσπασμένος στην Πολεοδομία, με καθήκον του τη μεταφορά με το παπάκι του τον αρμόδιο υπάλληλο για την καταγραφή των αυθαιρέτων.

--------------------------------
1. Οι φωτογραφίες είναι αλιευμένες από το διαδίκτυο.
2. Το περιστατικό είναι αληθινό, αλλά παρουσιασμένο με πολύ χιούμορ.
3. Τα ονόματα δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου