Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

Ο κλέψας του κλέψαντος...

Δεν χτίζεις και δεν κατακτάς την εμπιστοσύνη των πολιτών όταν εσύ, το ίδιο το κράτος, τους ληστεύεις. Σε μια χώρα που χρησιμοποιούμε την έκφραση "ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται", το κράτος που είναι ο θεματοφύλακας της δικαιοσύνης, της νομιμότητας, της ισονομίας, δεν πιάνεται από τα δικά του μαλλιά, δηλαδή δεν κάνει αλλαγές στον τρόπο που λειτουργεί, στην εσωτερική του διαχείριση, δεν νοικοκυρεύει τα του οίκου του, αλλά προσπαθεί να βγει από το νερό κάνοντας "πατητές" σε όσους βρεθούν στο διάβα του. 




Παράδειγμα πρώτο.

Είναι η εφαρμογή Φ.Π.Α. και της φορολογίας ταυτόχρονα. Το γεγονός πως για ένα προϊόν ή μια υπηρεσία πληρώνεται δύο φορές φόρος στερείται πάσης λογικής, ευαισθησίας και δικαιοσύνης. 

Δηλαδή, για μια υπηρεσία που κοστίζει 100 ευρώ, πληρώνει φόρο 23 ευρώ εκείνος που την αγοράζει και 26 ευρώ εκείνος που καρπώνεται το αντίτιμο. Δηλαδή, για μια υπηρεσία 100 ευρώ, 50 ευρώ περίπου  παίρνει το κράτος ενώ εκείνος που "πουλάει" την υπηρεσία, που δουλεύει, που ιδρώνει τη φανέλα, που παράγει, που έχει ευθύνη καρπώνεται 74 ευρώ. Το κράτος κερδίζει, για μια υπηρεσία που πούλησε κάποιος άλλος, για μια αξία που δεν παρήγαγε, περισσότερο από το μισό της τελικής αξίας της.

Πόσο λογικό και πόσο έντιμο είναι αυτό;


Παράδειγμα δεύτερο.

Δεύτερο παράδειγμα κλοπής ατομικού πλούτου και βίαιης και εξαναγκασμένης μεταβίβασης ευθυνών και υποχρεώσεων, από το κράτος προς τους πολίτες, είναι η περίπτωση των τιμολογίων της ΔΕΗ.

Μακάρι να ξέραμε τι πληρώνουμε πέρα από τις πανάκριβες kWh. Θα συμφωνήσω πως για ένα αγαθό θα πρέπει να πληρώνουμε το ανάλογο, λογικό και δίκαιο αντίτιμο. 

Πληρώνουμε, όμως, και κάποια άλλα πράγματα, λίγο ακαταλαβίστικα, λίγο περίεργα και ίσως έξω από τη νοοτροπία της αγοράς κάποιου αγαθού.

Πληρώνουμε, λοιπόν, για τη Χρήση του Δικτύου μεταφοράς της ηλεκτρικής ενέργειας. "Η χρέωση αυτή καλύπτει τις δαπάνες λειτουργίας, συντήρησης και ανάπτυξης του Δικτύου Μεταφοράς (Σύστημα Μεταφοράς)..." λέει η ΔΕΗ. 

Πληρώνουμε για τη χρήση του δικτύου διανομής. "Η χρέωση αυτή καλύπτει τις δαπάνες λειτουργίας, συντήρησης και ανάπτυξης του Δικτύου Διανομής, Μέσης και Χαμηλής Τάσης". 

Και αυτό γίνεται συνεχώς, γίνεται κάθε δίμηνο. Κάθε λεπτό αγοράζουμε μια υπηρεσία, ένα αγαθό που ήδη το έχουμε αγοράσει ξανά και ξανά και ξανά ......
Η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού πουλάει κάτι το οποίο είναι δικό μας ήδη.

Δηλαδή, για να γίνει αντιληπτό. Αν πάει κάποιος σε έναν μηχανικό για τις υπηρεσίες του θα πρέπει να πληρώσει ξεχωριστά, εκτός από τις επιστημονικοώρες του, τους ραπιτογράφους του, το μελάνι και το χαρτί που σπατάλησε (δίκτυο μεταφοράς ιδέας) και φυσικά θα πρέπει να πληρωθούν και τα λόγια που θα χρησιμοποιήσει (δίκτυο διανομής ιδέας). Η περιγραφή γίνεται σε υπερβολή, λόγω ανάλογης υπερβολής στο κόστος της ΔΕΗ. 

Γιατί να πληρώνουμε το δίκτυο μεταφοράς και διανομής αφού πληρώνουμε το ίδιο το αγαθό; Είναι δυνατόν να αγοράζουμε ηλεκτρισμό χωρίς τη μεταφορά, και τη διανομή του, δηλαδή τον τρόπο που θα έρθει στο χώρο μας; Ίσως σε ένα κόσμο με βάσει τις αντιλήψεις των εμπλεκόμενων φορέων ο ηλεκτρισμός είναι μαγικός και πετάει. Fly electro power, fly...

Ακόμα πληρώνουμε τις ονομαζόμενες Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας, οι οποίες είναι η παροχή ηλεκτρικής ενέργειας στους καταναλωτές των μη διασυνδεδεμένων νησιών, η παροχή ηλεκτρικής ενέργειας με ειδικό τιμολόγιο στους πολύτεκνους καταναλωτές,  και η παροχή ηλεκτρικής ενέργειας με ειδικό "Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο" σε ευπαθείς καταναλωτές. Στη βάση της η υπηρεσία αυτή είναι πολύ σωστή και ανθρώπινη.

Το αρνητικό, όμως, ξεκινάει όταν το κράτος κάνει κοινωνική πολιτική στην πλάτη άλλων, έως τελικής πτώσης, έως ότου όλοι φτάσουμε στο σημείο να χρειαστούμε πραγματικά κρατική στήριξη. Το κράτος, δηλαδή, δεν βοηθάει, όπως οφείλει, από τον δικό του κουμπαρά, από τον κρατικό προϋπολογισμό, από τη διαχείριση των εισπράξεών του, αλλά βάζει χέρι, ακόμα πιο βαθιά, στις τσέπες των άλλων. Και μάλιστα δεν το ζητάει, αλλά το επιβάλει.

Πληρώνουμε το Eιδικό Tέλος Μείωσης Εκπομπών Αερίων Ρύπων. "Το τέλος αυτό προσδιορίζεται για την αποζημίωση των παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές (ΑΠΕ). Αποτελεί τη συνεισφορά όλων μας στη μείωση εκπομπών αερίων".

Την υποχρέωση του κράτους και της Δ.Ε.Η για τη μείωση των εκπομπών αερίων, για τη μείωση χρήσης λιγνίτη, έναντι τσουχτερού προστίμου την πληρώνουμε πάλι εμείς. Η Δ.Ε.Η υπέγραψε συμβόλαιο με τους παραγωγούς, να αγοράζει από αυτούς ηλεκτρική ενέργεια από Α.Π.Ε. έναντι ενός αντιτίμου. Ο λαός που υπέγραψε και πότε γίναμε συνέταιροι; Εκτός εάν είμαστε όλοι μέτοχοι και δεν το ξέραμε. Εάν αυτό ισχύει παρακαλώ το μέρισμά μου να κατατεθεί στην Εθνική Τράπεζα.

Επίλογος

Όλοι οι φόροι που επιβάλει ένα Δημοκρατικό και δίκαιο κράτος οφείλουν να έχουν το χαρακτήρα της ανταποδοτικότητας. Στα συγκεκριμένα δύο παραδείγματα δεν υπάρχει ψήγμα ανταπόδοσης, παρά μόνο βίαιης επιβολής. Εάν δεν πληρωθεί διπλός φόρος (παράδειγμα πρώτο) δεν επιτρέπεται να αγοράσεις ή να πουλήσεις. Εάν δεν πληρώσεις τα "κερατιάτικα" στη Δ.Ε.Η δεν έχεις ρεύμα. Διάλεξε και πάρε. Ποιος χάνει;

Αυτό δεν είναι ανταπόδοση είναι ληστεία. Και φυσικά δεν είναι τα μοναδικά παραδείγματα δημόσιας οικονομικής τρέλας.

  • -----------------
  • Οι φωτογραφίες είναι αλιευμένες από το διαδίκτυο.













Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου