Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

Γιατί δεν μπορούμε και γιατί δεν γίνεται;



Το διασημότερο σπίτι της Αμερικής και ταυτόχρονα μία από τις γνωστότερες, διεθνώς, κατοικία είναι το Fallingwater House, το σπίτι στον καταρράκτη, ή αλλιώς κατοικία Kaufmann, που σχεδιάστηκε το 1935 από τον Αμερικανό Αρχιτέκτονα Frank Lloyd Wright.

Το 1991, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτόνων έδωσε στο Fallingwater τον τίτλο του «καλύτερου κτιρίου που σχεδιάστηκε ποτέ από Αμερικανό αρχιτέκτονα»

Τι φοβερό διαθέτει αυτό το κτίριο και έχει κερδίσει τόσους έπαινους;

Ίσως είναι η αμεσότητα, το δέσιμο και ο διάλογος με τη φύση, ίσως είναι ο σεβασμός στο περιβάλλον, που οδηγεί στον αναγκαίο αλληλοεπηρεασμό για μια άριστη αρχιτεκτονική ισορροπία και δημιουργία. Ίσως είναι η μοναδικότητά του, γιατί συνδυάζει, συμπλέκει και αναδεικνύει μια κατοικία μέσα στο το δάσος, χωρίς να παραπέμπει στην εικόνα μιας ξύλινη με χοντρούς κορμούς καλύβα.

Το κτίριο φαίνεται πως αιωρείται πάνω και δίπλα από έναν καταρράκτη, με το δάσος να το περικυκλώνει. Και αυτό είναι εντυπωσιακό. Από τους κατακόρυφους πέτρινους όγκους του, εκτείνονται πρόβολοι από οπλισμένο σκυρόδεμα, ως μπαλκόνια, ως παρατηρητήρια στη φύση. Η φύση εισέρχεται μέσα στο σπίτι, με τους τοίχους και τα πατώματα κατασκευασμένα από τοπική πέτρα. Οι βράχοι αναδύονται με φυσικότητα και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της κατοικίας. Και όλα αυτά το έτος 1935. 
 

 








Την περιγραφή αυτή πολύ θα ήθελα να την κάνω σε αιτιολογική έκθεση για κάποιο κτίριο σε Ελληνικό νησί ή στην ηπειρωτική Ελλάδα.

Και έρχεται τώρα, ένας μικρός και μόνος αρχιτέκτονας (δανεισμένο από τον Λούκυ Λουκ), στην Ελλάδα του 2014 που ζηλεύει την φρεσκάδα, ακόμα και σήμερα του συγκεκριμένου οικοδομήματος, και αναρωτιέται: «γιατί δεν μπορώ να σχεδιάσω ένα τέτοιο κτίριο»;

Γιατί δεν θέλει; Γιατί του λείπει η έμπνευση; Γιατί του λείπουν οι ικανότητες;

Η απάντηση είναι απλή.

Δεν μπορεί να σχεδιάσει κάτι τέτοιο διότι κυρίως, λείπει ο καμβάς, λείπει το φόντο, λείπει το τοπίο, λείπει το ένα από τα δύο βασικά στοιχεία του συνδέσμου.

Διότι, κρίνεται απαγορευτική η συντεταγμένη, σχεδιασμένη, δημιουργική, φιλική στο περιβάλλον δόμηση, έστω και με αυστηρότατους κανόνες, σε τέτοιου είδους μέρη, ενώ ταυτόχρονα ανεγείρονται, αμφιβόλου αισθητικής αυθαίρετες κατασκευές.

Διότι ο Έλληνας αρχιτέκτονας πρέπει να τρέχει με τη μεζούρα και να μετράει 20, 30 μέτρα από το κάθε ρέμα. «Αμάν και είναι κατά μισό μέτρο μέσα στο όριο. Αμάν και ποιος θα μου υποδείξει ποιο είναι το όριο;»

Διότι πρέπει να πριμοδοτεί το κράτος με τοπογραφικά διαγράμματα οριοθέτησης ρεμάτων, χάραξης αιγιαλού και οριοθέτησης δασικών περιοχών και να περιμένει τις χρονοβόρες εγκρίσεις από τους αρμόδιους φορείς και να περιμένει τις εκδόσεις Φ.Ε.Κ.

Διότι έχει να αντιμετωπίσει την ανυπομονησία των ιδιοκτητών, οι οποίοι και σε πολλές περιπτώσεις όχι άδικα, βρίσκουν τη γραφειοκρατία να υψώνεται ως βουνό μπροστά τους.

Διότι πολλά διότι… 

Για όλους τους παραπάνω λόγους και για ακόμα περισσότερους, είναι ακατόρθωτο, στην Ελλάδα του 2014, να σχεδιαστούν και να κατασκευαστούν κτίρια με τη λογική, τη δομή και το υπόβαθρο του Fallingwater του 1935.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου